Het blijft een moeilijk gegeven voor de fiscus.
Als je beroepsmatig op restaurantbezoek gaat, dan heeft de fiscus daar niets op tegen.
Weliswaar geldt al jaren de regel dat restaurantkosten slechts voor 69% beroepsmatig in kosten mogen worden genomen.  Het is alsof de fiscus er vanuit gaat dat er “per vergissing” al eens een restaurantbonnetje in de boekhouding terecht komt, dat geen beroepsmatig bezoek was. Dus aanvaarden ze standaard slechts 69% van alle restaurantkosten.

Wie denkt dat die 69% beroepsaftrek ook een vrijgeleide is om het niet zo nauw te nemen met deze beroepskost en rustig restaurantbonnetjes van vrienden en familie kan verzamelen, heeft het grondig mis. Die mistoestanden van 20-30 jaar geleden, zijn al lang voorbij.

Eerst was het nog wat aarzelend, maar sinds enige tijd is de fiscus zeer duidelijk: van elk restaurantbezoek heb je een btw-factuur of btw-kassaticket nodig.
En op dat ticket vermeld je duidelijk met wie je bent gaan eten.
Je noteert inderdaad  of de maaltijd werd genuttigd met klant X, leveranciers Y of andere (potentiële) zakenrelatie.
Zonder deze vermelding, zullen de restaurantbezoeken, bij een fiscale controle, met grote zekerheid helemaal verworpen worden als beroepsuitgave.

En de fiscus tracht tegenwoordig nog een stapje verder te gaan.  Men wil niet langer enkel weten met wie je ging tafelen, men wil graag ook de reden kennen.
Het zou ons niets verbazen als dat binnenkort de nieuwe norm wordt: bij een restaurantbezoek vermeld je met wie je ging eten en waarom.

Trouwens, restaurantbezoeken hoeven geen chique, dure zakenlunches te zijn.  Samen een broodje gaat eten of samen ergens een koffie gaan drinken, vallen fiscaal ook onder de rubriek “restaurantkosten” en ontsnappen dus niet aan deze extra toelichting(en).

Een gewaarschuwd iemand telt voor twee.
Maar of dit telt voor de fiscus als bewijs waarom je met 2 ging tafelen, valt te betwijfelen!